بعضی آدما از جمله خودم بسیار اهل وانمود کردن هستیم

وانمود میکنیم آدم خوبی هستیم. وانمود میکنیم حرفی برای گفتن داریم. وانمود میکنیم یک سری ارزش ها و آرمان هایی داریم

وانمود میکنیم غیرت داریم. وانمود میکنیم آدم مهم و دوست داشتنی برای دیگران هستیم.

حتی گاهی وانمود میکنیم اطرافیان و مخاطبینمون هیچی نمیفهمن و نمیدونن که داریم وانمود میکنیم

و اونقدر این روند ادامه پیدا میکنه که نمودهای اصلِ اصلِ خودمون دیگه کمتر در رفتار و گفتارمون دیده میشه!


و میشیم یک « وانمود » که دست و پا داره!


اما متوجه نیستیم گاهی در رفتار و گفتارمون یک سری از نقاطی رو که سعی کردیم با وانمود کردن های بسیار، اون ها رو بپوشونیم، آشکار میشن و بقیه به یه چشمه هایی از اون چیزی که واقعا هستیم پی میبرن!


و این خیلی بده !

بالاخره تنها راهش اینه که واقعا اون چیزی که وانمود میکنیم هستیم، بشیم!   یا اینکه دیگه حداقل وانمود نکنیم!


اما تا اونوقت، خدایا پرده بر نینداز!

آمین