به قول یک دوستی نمیشه هر چیزی رو اینجا نوشت!
یعنی یه وقتی مطالبی رو مینویسی که ممکنه بعدا دیگران بهش نگاه کنن و برات دردسر بشه!
مهمتر از اینها اینه که به شدت احساس نیاز به نوشتن میکنم!
نوشته های صریح و بی پرده در مورد راهی که دارم میرم!
تموم دفتر هام به صورت نامنظم پر شدن از نوشته های سرسری و ...
از طرفی اگر بخوام یک وبلاگ ناشناس داشته باشم موقعیت بهتری خواهد بود.
اما چیزی که مشخصه راهی که من رفتم رو خیلی ها نرفتند...
راهی که من رفتم برای خیلی ها دلهره آور هست!
راهی که من رفتم برای خیلی ها غیرقابل درک هست
شرح راهی که من رفتم خیلی ها رو ممکنه متزلزل کنه !
و من این رو نمیخوام!
باید در موردش فکر کنم.
ترمه
