بعضی آدما از جمله خودم بسیار اهل وانمود کردن هستیم
وانمود میکنیم آدم خوبی هستیم. وانمود میکنیم حرفی برای گفتن داریم. وانمود میکنیم یک سری ارزش ها و آرمان هایی داریم
وانمود میکنیم غیرت داریم. وانمود میکنیم آدم مهم و دوست داشتنی برای دیگران هستیم.
حتی گاهی وانمود میکنیم اطرافیان و مخاطبینمون هیچی نمیفهمن و نمیدونن که داریم وانمود میکنیم
و اونقدر این روند ادامه پیدا میکنه که نمودهای اصلِ اصلِ خودمون دیگه کمتر در رفتار و گفتارمون دیده میشه!
و میشیم یک « وانمود » که دست و پا داره!
اما متوجه نیستیم گاهی در رفتار و گفتارمون یک سری از نقاطی رو که سعی کردیم با وانمود کردن های بسیار، اون ها رو بپوشونیم، آشکار میشن و بقیه به یه چشمه هایی از اون چیزی که واقعا هستیم پی میبرن!
و این خیلی بده !
بالاخره تنها راهش اینه که واقعا اون چیزی که وانمود میکنیم هستیم، بشیم! یا اینکه دیگه حداقل وانمود نکنیم!
اما تا اونوقت، خدایا پرده بر نینداز!
آمین
تو نمایشگاه رسانه های دیجیتال داشتم به این فکر میکردم :/